Όσον αφορά τις ομάδες art therapy, ένας ακόμα καθοριστικός παράγοντας είναι η διαφορετική εμπειρία που μπορεί να έχει ο κάθε συμμετέχων στη χρήση υλικών τέχνης και στη δημιουργική έκφραση, η οποία μπορεί να κυμαίνεται από ελάχιστη έως μεγάλη. Αυτή η ποικιλομορφία έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον, καθώς αποδεικνύει πως τα εικαστικά μέσα είναι εκείνα που εξυπηρετούν την ανάγκη και την επιθυμία του θεραπευόμενου και όχι το αντίστροφο.

Ο ρόλος του θεραπευτή στην ομαδική εικαστική ψυχοθεραπεία δεν είναι να κατευθύνει· λειτουργεί περισσότερο ως παρατηρητής και είναι αυτός που κυρίως επισημαίνει τις διεργασίες που συμβαίνουν. Έτσι, αφήνει χώρο στα μέλη να πάρουν πρωτοβουλίες αλλά και να έχουν μια πιο αυθεντική εμπειρία της δυναμικής της ομάδας.

Στη θεραπευτική διαδικασία η αρχή και το τέλος είναι ξεχωριστής σημασίας. Στην περίπτωση της ομαδικής θεραπείας ιδιαίτερη στιγμή είναι και όταν ένα καινούργιο μέλος μπαίνει στην ομάδα. Στην ζωή αλλαγές συμβαίνουν συνεχώς, πρόσωπα φεύγουν και έρχονται, παιδιά γεννιούνται, αναπάντεχες καταστάσεις παρουσιάζονται, και όλες αυτές οι καταστάσεις χρειάζεται να αντιμετωπιστούν. Σ’ ένα συμβολικό επίπεδο η ομάδα δίνει συχνά ευκαιρίες για επεξεργασία θεμάτων όπως η διαχείριση της απώλειας και της αλλαγής μέσα από τις εναλλαγές των προσώπων στη διαδρομή μιας ομάδας.

Όσον αφορά τη δομή των συναντήσεων, γίνονται σε εβδομαδιαία βάση, είναι διάρκειας δύο ωρών και με μέγιστο αριθμό συμμετεχόντων τα οκτώ άτομα ανά ομάδα. Στο ξεκίνημα κάθε συνάντησης υπάρχει χρόνος για μια συζήτηση σχετικά με το πώς είναι ο καθένας. Στη συνέχεια εξελίσσεται το δημιουργικό μέρος, και μετά υπάρχει χρόνος για συζήτηση σε σχέση με το τι αναδύθηκε από τη διαδικασία. Συνήθως δεν ακολουθείται συγκεκριμένη θεματολογία, ενώ υπάρχει μια ποικιλία υλικών από τα οποία ο καθένας μπορεί να χρησιμοποιήσει ό,τι επιθυμεί και να δημιουργήσει ό,τι τον εκφράζει. Ορισμένες φορές μπορεί κάποιο θέμα να προκύψει από τις ανάγκες των συμμετεχόντων, ενώ όταν εκτιμάται ως χρήσιμο προτείνονται ασκήσεις/θέματα από τον θεραπευτή.

Μια συνεδρία, ακόμα και μια ολόκληρη θεραπευτική διαδρομή, είτε είναι ατομική είτε ομαδική, έχει αρχή και τέλος· στην ψυχοθεραπεία όμως υπάρχει και αυτός που ονομάζεται «δεύτερος χρόνος», όπου μπορεί να αναδειχθούν περισσότερα ερωτήματα και ζητήματα προς διερεύνηση. Είναι σημαντικό λοιπόν, παράλληλα με τη σχέση με τον ψυχοθεραπευτή, να καλλιεργηθεί και μια σχέση εμπιστοσύνης με την ίδια τη διαδικασία, ώστε να αποδίδει καρπούς και εκτός του θεραπευτικού πλαισίου.

Η αποτελεσματικότητα μιας θεραπευτικής παρέμβασης μέσω τέχνης, τόσο σε ατομικό όσο και σε ομαδικό επίπεδο, καθορίζεται από ποικίλους παράγοντες. Η ψυχοθεραπεία δεν είναι μια επιλογή για όλους τους ανθρώπους που βιώνουν δυσκολίες, όπως και η εικαστική θεραπεία δεν ταιριάζει σε όλους όσοι θέλουν να ακολουθήσουν τη διαδικασία της ψυχοθεραπείας. Είναι μια απόφαση στην οποία χρειάζεται να επενδύσει ο θεραπευόμενος και η οποία στην πορεία μπορεί να επιφυλάσσει έντονες αποκαλύψεις.